حرمت غیبت

بخش اول!

 حرمت غیبت

دلیل از قرآنکریم: پاره از آيات و احاديث دلیل بر حرمت غيبت است، چنانکه الله متعال می فرمايد:

وَلَا يَغْتَب بَّعْضُكُم بَعْضًا ۚ أَيُحِبُّ أَحَدُكُمْ أَن يَأْكُلَ لَحْمَ أَخِيهِ مَيْتًا فَكَرِهْتُمُوهُ ۚ وَاتَّقُوا اللَّهَ ۚ إِنَّ اللَّهَ تَوَّابٌ رَّحِيمٌ. (سوره الحجرات : ۱۲)

ترجمه: بعضی از شما بعضی دیگر را غیبت نکند، آیا کسی از شما دوست دارد که گوشت برادرش را در حالی که مرده است، بخورد؟ پس (البته) آن را ناپسند دارید و از الله بترسید،.بی گمان الله توبه پذیر مهربان است.

ابن كثير رحمه الله در تفسير اين آيه مي گويد: الله متعال، برای آنكه به شدت و با تأكيد فراوان از غيبت منع نمايد، غيبت كردن را به خوردن گوشت انسان مرده تشبيه كرده است.

چنانكه می فرمايد: أَيُحِبُّ أَحَدُكُمْ أَن يَأْكُلَ لَحْمَ أَخِيهِ مَيْتًا.

آیا کسی از شما دوست دارد که گوشت برادرش را در حالی که مرده است، بخورد؟

به يقين همه شما، از مرده خورای بيزاريد.

گويا می گويد: همانطور كه از خوردن مرده بيزاريد و از آن دوری می كنيد، از غيبت نيز بيزار و بدور باشيد كه به مراتب بدتر از مرده خواری است و عذاب و عقوبت سختی در پی دارد.

مطلب بن عبدالله می گويد: رسول الله صلى الله عليه وسلم فرمود: غيبت اينكه ويژگی های فردی، پشت سر او گفته شود.

سند: زوائد الجامع، سيوطي به نقل از روايت الخرائطي در (مساوي الأخلاق) و «الصحيح» (۱۹۹۲) اين روايت را امام مالك نيز به طور مرسل روايت كرده است

همچنين ابوهريره رضی الله عنه می گويد: رسول الله صلى الله عليه وسلم فرمود: آيا می دانيد غيبت چيست؟ آنها عرض كردند: الله و رسول او آگاهترند. آن صلى الله عليه وسلم فرمود: (غيبت) يعنی اينكه در مورد برادرت چيزی بگويی كه او را ناخوشايند باشد (و دوست نداشته باشد چنين سخنی در غياب وی گفته شود).

سند: صحیح مسلم : ۲۵۸۹ مسلم

ابوبرزه اسلمی و براء بن عازب نيز روايت می كنند كه رسول الله صلى الله عليه وسلم فرموده است: ای كسانی كه با زبان اظهار ايمان نموده ايد، اما هنوز ايمان در قلبهايتان رسوخ نكرده است! از غيبت كردن مسلمانان بپرهيزيد و در پی عيوبشان بر نياييد. همانا آنكه در پی عيوب مسلمانان برآيد، هر آيينه الله در پی عيوب او بر خواهد آمد و آنكه الله در پی عيوبش بر آيد، بی ترديد رسوايش خواهد نمود، هر چند درون (چهار ديواری) خانه اش باشد.

سند: صحیح ابو داود : ۴۰۸۳ و ابن حبان و علامه آلباني در غاية المرام : ۴۲۰ اين حديث را حسن دانسته

در نتيجه غيبت، يعنی بازگو كردن ويژگی هايی از افراد كه آنان راضی نيستند آن ويژگي ها، در غياب آنها بازگو شود.